-پاسخ آیت الله سیستانی درباره لباس مشکی در محرم وصفر
-پاسخ آیت الله خامنه ای درباره افطار کردن با تربت امام حسین علیه السلام
-دست زدن همراه با شادي و خواندن و ذكر صلوات بر پيامبر اكرم و آل او(ص) درجشن هايي كه به مناسبت ايام ولادت ائمه(ص) و اعياد وحدت و مبعث برگزار مي شود چه حكمي دارد؟ اگر اين جشن ها در مكانهاي عبادت مانند مسجد و نمازخانه هاي ادارات و يا حسينيه ها برگزارشوند، حكم آنها چيست؟
-پاسخ آیت الله شبیری زنجانی درباره جشن عروسی در ماه محرم وصفر
-پاسخ آیت الله مکارم شیرازی درباره اصلاح و آرایش در ماه های محرم و صفر
-پاسخ آیت الله روحانی درباره جنگ عایشه با امیرالمؤمنین (علیه السلام) از همه گناهان بدتر بود
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز روز عید غدیر
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز عید غدیر
-پاسخ آیت الله حکیم در باره افضل بودن حضرت علی علیه السلام از بقیه ائمه وپیامبران
-پاسخ آیت الله وحید خراسانی درباره سیگار کشیدن در ماه رمضان

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:16639 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

مقصود از درهم و دينار در روايات ديه چيست؟
در روايات ديه، هر چند لفظ درهم و دينار آمده است، برخي از فقها معتقدند كه مقصود پول رايج زمان باشد، به گونه اي كه ديگر كالاها به وسيله آنها تقويم شود، در اين نظر، اين نوع از ديه، در زمان ما وجود ندارد، طبعاً بايد از انواع ديگر پرداخت، در حالي كه گروهي معتقدند كه مقصود از آن مطلق طلا و نقره مسكوك است خواه پول رايج زمان باشد، يا نباشد، طلا و نقره مسكوك فراوان است، هر چند پول رايج زمان نميباشند، هم اكنون نقرههاي مسكوك دوران احمد شاه و غيره فراوان است، و سكه بهار آزادي جزء مسكوكها است كه ميتوان به عنوان ديه پرداخت، و از مواردي كه زكات بر آن تعلق ميگيرد، طلا و نقره مسكوك است، نه خصوص درهم و دينار، و اگر هم از لفظ درهم و دينار كمك ميگيرند، به خاطر بيان مسكوك بودن آن است. (به تحرير الوسيله: 2/725 و ديگر رسائل عمليه مراجعه شود.)
از روايات استفاده ميشود كه اصل در ديه، همان صد شتر بوده است، و از ديگر انواع به عنوان جانشين استفاده ميشود و شارع به خاطر ارفاق، آنها را پذيرفته است و شاهد آن در روايت آمده كه تحديد ديه در شتر، از سنتهاي عبد المطلب است در عصر جاهلي، و شارع آن را در اسلام امضا فرمود (وسائل الشيعه، باب1 از ابواب ديات نفس) و تاريخ نيز به روشني ميگويد: عبد المطلب، براي كفاره نذر خود كه يكي از فرزندانش را ذبح نكند، صد شتر پرداخت.

: آية الله جعفر سبحاني
سيماي فرزانگان ج 1

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.